1. Onderweg naar Chiang Mai

De reis komt steeds dichterbij, het vertrek van de, vind ik, grote droom wordt wel heel definitief en de kriebels in mijn buik worden alsmaar groter. De laatste keren dat ik me zo voelde, voor zover ik me kan herinneren, was toen ik op ging voor mijn A- diploma en mijn rijbewijs, maar ook op 5 december. Op mijn tenen naar de voordeur of mijn zussen al hollend achterna, luidkeels zingen dat zelfs de Pieten die dat jaar thuis bleven me konden horen in Spanje. Vluchtig en heel opvallend kijken of ik dat jaar lief genoeg was geweest met de vraag of ik wel cadeautjes had verdiend. Nu, een kleine twintig jaar later, vind ik zonder twijfel, na ruim 1,5 jaar werken met fantastische mensen, dat ik dit cadeautje wel heb verdiend: reizen.

Ik vlieg maandag 26 augustus om 12.00u vanaf Amsterdam, richting Kuala Lumpur naar Bangkok.
Dinsdag 3 september zal ik de 309 treden, die me naar de tempel Phrathat Doi Suthep in Chiang Mai brengen, betreden (www.fivethousandyears.org) om daar vervolgens tot en met dinsdag 24 september kennis te maken met een leefwijze van veel delen van landen in Azië: het boeddhisme. Wat inhoudt: dagelijkse (individuele) Theravada (naar binnen gericht) meditatie door Vipassana. Vipassana wordt voornamelijk in Thailand toegepast. Vipassana houdt in: jezelf helder zien door waarnemen via 'the four foundations of mindfulness': lichaam, geest, gedachten en dhammas. Dhammas is oog hebben voor de positie waarin ik me bevind, zoals bijvoorbeeld: pijn, verdriet, vreugde, afgeleid zijn, houden van (...).
Even zonder al deze, voor sommigen, onbekende termen: Vipassana is een techniek waarbij je puur beschouwend bezig bent, kijkt naar je gedachten en met volle aandacht stilstaat bij je gedachtepatronen, maar waarbij je voor niets of niemand van je plaats af komt. Ook lichamelijk zal het slopend worden. Als ik eenmaal zit mag ik absoluut niet meer bewegen, hoe ernstig mijn ongerief ook is. Ik zit daar gewoon en zal tegen mezelf zeggen: ‘De komende uren heb ik geen enkele reden om te bewegen.’ Als ik ongemakkelijk zit is het de bedoeling dat ik zal stilstaan bij dat ongemak, dat ik kijk wat voor effect de lichamelijke pijn op me heeft. In het echte leven doen we er namelijk alles aan om ons hierop aan te passen: zowel lichamelijk, emotioneel en psychologisch. Uiteindelijk doel: mezelf af kunnen sluiten van de buitenwereld.

Richtlijnen van het dagelijkse schema zullen zijn:
05.00u Opstaan
05.30u Dhamma talk
07.00u Ontbijt
11.00u Lunch
13.00u Individueel gesprek met leermeester
18.00u Avondzang (mantra) en les

Plus:
- Alle leven respecteren (Ik zal de spinnen niet doden, maar mag ik wel een voorwerp over hen heenzetten waardoor zij geen daglicht meer zullen zien?);
- Afstand tot medestudenten of anderen Westersen (Geen fijne vijf minuten om me even voldaan/ gehoord of begrepen te voelen na het uitwisselen van ervaringen met een ander.);
- Geen onnodig spreken (Dat lijkt me te doen, totdat je jezelf er heel bewust van bent dat je er van je verwacht wordt dat je niet mag praten. Ben nooit goed geweest in het spelletje 'Wie het langst stil kan houden....' Ik genoot altijd van mijn eerste klanken na die anderhalve minuut dat ik maximaal stil kon zijn.);
- Geen koffie, frisdrank, alcohol, drugs of roken;
- Niet eten na 12.00u;
- Maximaal zes uur slaap per nacht;
- Alle dagen compleet in het wit gekleed;
- Niet lezen, schrijven, internetten en geen telefoon, tablet of muziek.

En dit alles natuurlijk op eigen initiatief!

Ik ben super benieuwd, heel nieuwsgierig, een beetje zenuwachtig en vol good energy. Het zal wennen worden en zeker niet vanzelfsprekend zijn maar desalniettemin heb ik er ontzettend veel zin in en ben ik heel benieuwd hoe ik dit stukje cultuur zal gaan ervaren.

Keep you posted!