Baños, Latacunga en Quito
Door: ventastic
Blijf op de hoogte en volg Anne
15 Augustus 2011 | Ecuador, Baños
Hallo allemaal,
We hebben de afgelopen tijd weer veel meegemaakt. De hoogste tijd om dit met jullie te delen..
Vanuit Montanita vertrokken we ’s ochtends om 6u met de bus naar Baños. Een enorm lange, vermoeiende maar toch boeiende trip. Elf uur lang in de bus gezeten, met enkele overstappen. De mensen hier zijn erg behulpzaam en leggen ons, in hun snelste Spaans, uit hoe wij het beste kunnen reizen. Helaas kunnen wij hier weinig van verstaan en knikken we instemmend ‘Si, ohh Si.’ en we vervolgen standaard met ‘Gracias’. Dan kijken we elkaar aan met de vraag wat ze nu zeiden of bedoelden. Gelukkig is de Lonely planet een fijn boek waar alle informatie in staat en komen we toch nog zonder problemen op de juiste bestemming!
De reis naar Baños was erg mooi. Onderweg hebben we volop genoten van indianendorpjes, bergen en vulkanen met witte sneeuwtoppen en natuurlijk van de mensen met allemaal hun eigen bezigheden. We blijven genieten van de mensen en de cultuur. Prachtig!
Gelukkig hebben we allebei geen zwakke blaas, aangezien de bus maar eens in de vijf uur een keer een stopt en we dan dus pas de mogelijkheid hebben om el baño (het toilet) te bezoeken.
Aangekomen in Baños was het eerste hostel meteen perfect. Een schone, ruime kamer, een warme douche, groot dakterras en veel vriendelijke travellers. We besloten het dorpje in te wandelen en kwamen meteen tot de conclusie dat dit dorpje zoveel anders en mooier is dan waar we hiervoor geweest zijn. Veel winkeltjes met leren tasjes, tafelkleden en sjaals uit Ecuador, veel leuke souvenirtjes, een prachtige kerk en veel activiteitmogelijkheden. Toch heeft elk dorp zijn eigen charme. Omdat het ons bijna werd opgedragen, zijn we toch maar gaan winkelen. Shoppen is immers gezond en we hadden nog genoeg ruimte in onze backpack…
De volgende dag zijn we gaan raften. Na veel veiligheidsinstructies, het bepalen van de plekken en een, soms iets te, duidelijk drilinstructeur gingen we de rivier op. Het was tijd om onze spieren eens goed te trainen na al het gefrituurde voedsel hier. Op commando van onze drilinstructeur, die vooral streefde naar perfectionisme en zich niet kon voorstellen dat het voor ons twee uurtjes ‘plezier hebben’ was, moesten we dieper en sneller, voor- en achteruit peddelen en dat in een flink tempo. Dorst hebben was niet nodig, het wilde water spoelde vanzelf in onze monden. We hebben ook een aantal keer zo hard moeten lachen, dat we moesten opletten dat we niet in het wilde water vielen.
Een dag later hebben we een buggy gehuurd. We hebben de watervalroute genomen. Ons plan was van Baños naar Machay te rijden, met onderweg een aantal poses onder de waterval. Na een aantal aanvallen van honden te hebben overleefd, gingen we vol goede moed op pad. De zon scheen, dus wat kon ons nog gebeuren? We waren nog geen kwartier onderweg of de eerste regendruppel viel al. Welke snel werd verdubbeld enzovoorts. We waren dus genoodzaakt om onze oversized poncho’s aan te doen. Na een uur heldhaftig door deze flinke regenbui te hebben gereden, besloten we toch maar naar het hostel te gaan. Doorweekt, onderkoeld, bruin van de modder en ongeveer acht van de tien vingers ‘dood’ kwamen we terug bij het bureau. Toen we de buggy net keurig hadden geparkeerd, begon de zon weer te schijnen. En wij… Wij namen een sprintje naar de warme douche.
De canyoningtrip was the highlight van onze dagen in Baños. Wij gingen samen met onze privégids op pad naar het National Park genaamd: Llanganates Sangay. Wetsuits aan, helmpje op, tuigje om en 45 minuten stijl omhoog de berg op. Onderweg kregen we van een local heerlijke passievruchten en mandarijnen. Deze groeien daar namelijk aan de bomen. We hadden een super leuke gids die ons erg veel vertelde over bijzondere planten, vogels en meer.
Oké, het moment was daar. We stonden boven aan de rand van de 1e waterval.. Nog vijf te gaan. Anne mocht van Loes eerst, gewoon omdat Loes zo aardig is. En bijna elke keer als er weer iets nieuws op ons pad kwam, was Loes weer zo aardig. Natuurlijk had zij ook de skills om als eerste te gaan, maar wil je zeven maanden met elkaar reizen, dan komt er ook een stuk socialiteit bij kijken vindt Loes.
Al abseilend naar beneden doorstonden we de eerste waterval ( Anne met een liesbreuk). Wat was dat gaaf. De gids hielp ons en was super enthousiast. Onderweg heel wat poses onder watervallen. “Are you girls freezing?” “Yes, we are.” zeiden we met paarse lippen. En hup, werden we weer onder een waterval getrokken. We lachten als een boerin met kiespijn. Op naar de volgende 5 watervallen! Al abseilend, springend, glijdend en via een zipline (kabelbaan idee) zijn we die watervallen naar beneden gegaan. Wat hadden wij een adrenaline van deze gave dag gekregen..
Na een avondje flink doorzakken en onze salsamoves weer op peil gebracht te hebben, hadden we beide behoefte aan iets actiefs. We hoorden van mensen dat je de top van H. Consejo Provincial kon betreden en daar kon genieten van het uitzicht over Baños en omgeving. Dat was het plan voor deze middag.
Anne had niet zoveel verwacht van deze berg, dus betrad op All Stars de berg. Loes had voor de zekerheid bergschoenen aangetrokken. Na een rit van 20 minuten, werden we door de taxichauffeur afgezet op het topje van de berg. Ons volgende avontuur begon meteen toen we de taxi uitstapten en de weg naar beneden zochten. Een vrouw wees ons naar een avontuurlijk pad naar beneden. Snel dalend liep Loes naar beneden. Anne had alle wortels van bomen en steentjes in het zand nodig om niet uit te glijden. Pff, het vest kon al uit.
Loes betrad elke meter dapper en vol zelfvertrouwen, Anne bleef bijna uitglijden en kreeg het warmer en warmer. Daarnaast werd ze weer herinnerd aan haar kneuzing van de dag ervoor. Keurig volgde Anne, Loes.
Loes was ‘Miss ik-daal-lekker-makkelijk’. Anne kwam meer in de richting van ‘houten, krakende plank.’ Al kreunend en een beetje klagend (ze is er niet trots op) strompelende ze achter Loes aan, die bijna naar beneden galoppeerde. All Stars werden snel vervangen door slippers, wat voor twintig meter als een verademing voelde. Een aantal keer de verleiding weerstaan om niet in een pick-up truck te stappen. Na twee en een half uur en tien kilometer gedaald te hebben, waren we allebei erg opgelucht. We did it.
Een aantal uur daarna konden we bijna niet meer lopen. Vooral als we net gelagen hadden, moesten we ons erg concentreren om te blijven staan en niet meteen als een baksteen op de grond te vallen. We vonden daarom ook wel dat we het hadden verdiend om de volgende dag naar de vulkaanbaden te gaan. We stonden om 06.00u op, anders zit het daar al snel vol met allemaal locals (wat niet erg is, maar we wilden wel in het bad passen). Zij zijn er van overtuigd dat dit water, wat afstroomt van de vulkaan, een helende werking heeft. Nou, wij zaten wel op onze plek. Dat maar snel alle scheuren in onze spieren mogen helen, dachten we.
Het water was heerlijk warm, één bad was zelfs heet. Het water zag erg bruin- gelig en dus hadden we niet het idee dat dit water werd gereinigd. Het was daarom ook erg lachen als Anne weer eens een plas water in haar gezicht kreeg als een local ongegeneerd zijn armen op en neer sloeg. Wellicht had deze man een ingegroeide okselhaar en dacht hij dat het op deze manier wel zou goedkomen.
Vanuit Baños hebben we de bus genomen naar Latacunga. Een prima stad. Ook daar kunnen we leuk shoppen. Loes heeft zich daar ontpopt als echte Indiaan. Het bewijs is toegevoegd. In Nederland wordt het alleen Ize met een laagje schmink die ze op haar rug zal dragen, in plaats van de pop. Tijdens carnaval dan!
In Latacunga lag voor ons het begin van de ronde van Quilotoa. Een dag later vertrokken we met de bus naar Isinlivi, waar we vervolgens niet meer gedaan hebben dan genieten van de natuur en het geweldige hostel. En waar we wederom hard gelachen hebben omdat Loes achterna gezeten werd door een varken. Het is vooral heel grappig als je weet hoe angstig ze reageert op zulke momenten. Een dag later liepen we in zes uur van Isinlivi naar Chugchilan met een gezellige groep mensen. We waren met vijf verschillende nationaliteiten. Canada, USA, Zwitserland, Duitsland en de leukste kwamen natuurlijk uit Nederland ;-).
De natuur was prachtig. Onderweg genoten van prachtige vogels en vlinders, maar ook van ezels, koeien en paarden. En de zon was continu aanwezig. We dachten wederom bij onszelf: “Wat houdt ons tegen?!” Nou, daar kunnen we nu heel kort en krachtig over zijn: het stijgen, dat houdt ons tegen. Het échte stijgen. We konden echt niet meer. Na elke 10 meter, twee minuten pauze. We konden zelfs niet meer lachen als we aan het varken, dat Loes aanviel, dachten. Maar we hebben het gered. Toen nog 45 minuten naar het dorpje. “Nee joh, in die weg hoef je niet te klimmen!”, werd ons gezegd. Nou… We weten dat we op dat gebied de Ecuadorianen niet meer hoeven te vertrouwen. Wat hebben wij lekker geslapen die nacht.
Volgende dag was het zover: naar Quilotoa! Wat prachtig mooi is ‘Laguna Quilotoa’. We waren daar al om 07.00uur in de morgen. We besloten met de groep niet rondom deze krater te lopen. We gunden onze voeten liever wat rust.
Vanuit Quilotoa de bus terug naar Latacunga. Daar met dezelfde groep het mountainbiken van de Cotopaxi (5897m) geboekt. De volgende dag was dit al zover. Gestegen tot 4500 meter. Genoten van deze prachtige vulkaan. Ongelooflijk! De Cotopaxi (is een vulkaan en deze naam betekent ‘nek van de maan’) is de één na hoogste berg van Ecuador. Alle stenen die we onderweg betraden waren nog van de vorige lavastoot en eventjes voelden we ons Wilhelm Reiss. Het afdalen was pittig, want de remmen hield je continu in om niet uit de bocht te vliegen of onderuit te gaan. Onze lunch was bij een mooie waterval en na drie uur fietsen zat de trip erop! Omdat deze organisatie uit Quito kwam, konden we met hen meteen naar Quito.
Morgen gaan we de trip naar de Galapagos eilanden boeken en we hopen op een lastminute voor aanstaande dinsdag. Daarna zijn de plannen nog onduidelijk. We zijn aan het informeren over vrijwilligerswerk en willen graag de taal, Spaans leren.
Aan onze vier na laatste foto zit een opdracht: zoek Annie.
Liefs, ons
We hebben de afgelopen tijd weer veel meegemaakt. De hoogste tijd om dit met jullie te delen..
Vanuit Montanita vertrokken we ’s ochtends om 6u met de bus naar Baños. Een enorm lange, vermoeiende maar toch boeiende trip. Elf uur lang in de bus gezeten, met enkele overstappen. De mensen hier zijn erg behulpzaam en leggen ons, in hun snelste Spaans, uit hoe wij het beste kunnen reizen. Helaas kunnen wij hier weinig van verstaan en knikken we instemmend ‘Si, ohh Si.’ en we vervolgen standaard met ‘Gracias’. Dan kijken we elkaar aan met de vraag wat ze nu zeiden of bedoelden. Gelukkig is de Lonely planet een fijn boek waar alle informatie in staat en komen we toch nog zonder problemen op de juiste bestemming!
De reis naar Baños was erg mooi. Onderweg hebben we volop genoten van indianendorpjes, bergen en vulkanen met witte sneeuwtoppen en natuurlijk van de mensen met allemaal hun eigen bezigheden. We blijven genieten van de mensen en de cultuur. Prachtig!
Gelukkig hebben we allebei geen zwakke blaas, aangezien de bus maar eens in de vijf uur een keer een stopt en we dan dus pas de mogelijkheid hebben om el baño (het toilet) te bezoeken.
Aangekomen in Baños was het eerste hostel meteen perfect. Een schone, ruime kamer, een warme douche, groot dakterras en veel vriendelijke travellers. We besloten het dorpje in te wandelen en kwamen meteen tot de conclusie dat dit dorpje zoveel anders en mooier is dan waar we hiervoor geweest zijn. Veel winkeltjes met leren tasjes, tafelkleden en sjaals uit Ecuador, veel leuke souvenirtjes, een prachtige kerk en veel activiteitmogelijkheden. Toch heeft elk dorp zijn eigen charme. Omdat het ons bijna werd opgedragen, zijn we toch maar gaan winkelen. Shoppen is immers gezond en we hadden nog genoeg ruimte in onze backpack…
De volgende dag zijn we gaan raften. Na veel veiligheidsinstructies, het bepalen van de plekken en een, soms iets te, duidelijk drilinstructeur gingen we de rivier op. Het was tijd om onze spieren eens goed te trainen na al het gefrituurde voedsel hier. Op commando van onze drilinstructeur, die vooral streefde naar perfectionisme en zich niet kon voorstellen dat het voor ons twee uurtjes ‘plezier hebben’ was, moesten we dieper en sneller, voor- en achteruit peddelen en dat in een flink tempo. Dorst hebben was niet nodig, het wilde water spoelde vanzelf in onze monden. We hebben ook een aantal keer zo hard moeten lachen, dat we moesten opletten dat we niet in het wilde water vielen.
Een dag later hebben we een buggy gehuurd. We hebben de watervalroute genomen. Ons plan was van Baños naar Machay te rijden, met onderweg een aantal poses onder de waterval. Na een aantal aanvallen van honden te hebben overleefd, gingen we vol goede moed op pad. De zon scheen, dus wat kon ons nog gebeuren? We waren nog geen kwartier onderweg of de eerste regendruppel viel al. Welke snel werd verdubbeld enzovoorts. We waren dus genoodzaakt om onze oversized poncho’s aan te doen. Na een uur heldhaftig door deze flinke regenbui te hebben gereden, besloten we toch maar naar het hostel te gaan. Doorweekt, onderkoeld, bruin van de modder en ongeveer acht van de tien vingers ‘dood’ kwamen we terug bij het bureau. Toen we de buggy net keurig hadden geparkeerd, begon de zon weer te schijnen. En wij… Wij namen een sprintje naar de warme douche.
De canyoningtrip was the highlight van onze dagen in Baños. Wij gingen samen met onze privégids op pad naar het National Park genaamd: Llanganates Sangay. Wetsuits aan, helmpje op, tuigje om en 45 minuten stijl omhoog de berg op. Onderweg kregen we van een local heerlijke passievruchten en mandarijnen. Deze groeien daar namelijk aan de bomen. We hadden een super leuke gids die ons erg veel vertelde over bijzondere planten, vogels en meer.
Oké, het moment was daar. We stonden boven aan de rand van de 1e waterval.. Nog vijf te gaan. Anne mocht van Loes eerst, gewoon omdat Loes zo aardig is. En bijna elke keer als er weer iets nieuws op ons pad kwam, was Loes weer zo aardig. Natuurlijk had zij ook de skills om als eerste te gaan, maar wil je zeven maanden met elkaar reizen, dan komt er ook een stuk socialiteit bij kijken vindt Loes.
Al abseilend naar beneden doorstonden we de eerste waterval ( Anne met een liesbreuk). Wat was dat gaaf. De gids hielp ons en was super enthousiast. Onderweg heel wat poses onder watervallen. “Are you girls freezing?” “Yes, we are.” zeiden we met paarse lippen. En hup, werden we weer onder een waterval getrokken. We lachten als een boerin met kiespijn. Op naar de volgende 5 watervallen! Al abseilend, springend, glijdend en via een zipline (kabelbaan idee) zijn we die watervallen naar beneden gegaan. Wat hadden wij een adrenaline van deze gave dag gekregen..
Na een avondje flink doorzakken en onze salsamoves weer op peil gebracht te hebben, hadden we beide behoefte aan iets actiefs. We hoorden van mensen dat je de top van H. Consejo Provincial kon betreden en daar kon genieten van het uitzicht over Baños en omgeving. Dat was het plan voor deze middag.
Anne had niet zoveel verwacht van deze berg, dus betrad op All Stars de berg. Loes had voor de zekerheid bergschoenen aangetrokken. Na een rit van 20 minuten, werden we door de taxichauffeur afgezet op het topje van de berg. Ons volgende avontuur begon meteen toen we de taxi uitstapten en de weg naar beneden zochten. Een vrouw wees ons naar een avontuurlijk pad naar beneden. Snel dalend liep Loes naar beneden. Anne had alle wortels van bomen en steentjes in het zand nodig om niet uit te glijden. Pff, het vest kon al uit.
Loes betrad elke meter dapper en vol zelfvertrouwen, Anne bleef bijna uitglijden en kreeg het warmer en warmer. Daarnaast werd ze weer herinnerd aan haar kneuzing van de dag ervoor. Keurig volgde Anne, Loes.
Loes was ‘Miss ik-daal-lekker-makkelijk’. Anne kwam meer in de richting van ‘houten, krakende plank.’ Al kreunend en een beetje klagend (ze is er niet trots op) strompelende ze achter Loes aan, die bijna naar beneden galoppeerde. All Stars werden snel vervangen door slippers, wat voor twintig meter als een verademing voelde. Een aantal keer de verleiding weerstaan om niet in een pick-up truck te stappen. Na twee en een half uur en tien kilometer gedaald te hebben, waren we allebei erg opgelucht. We did it.
Een aantal uur daarna konden we bijna niet meer lopen. Vooral als we net gelagen hadden, moesten we ons erg concentreren om te blijven staan en niet meteen als een baksteen op de grond te vallen. We vonden daarom ook wel dat we het hadden verdiend om de volgende dag naar de vulkaanbaden te gaan. We stonden om 06.00u op, anders zit het daar al snel vol met allemaal locals (wat niet erg is, maar we wilden wel in het bad passen). Zij zijn er van overtuigd dat dit water, wat afstroomt van de vulkaan, een helende werking heeft. Nou, wij zaten wel op onze plek. Dat maar snel alle scheuren in onze spieren mogen helen, dachten we.
Het water was heerlijk warm, één bad was zelfs heet. Het water zag erg bruin- gelig en dus hadden we niet het idee dat dit water werd gereinigd. Het was daarom ook erg lachen als Anne weer eens een plas water in haar gezicht kreeg als een local ongegeneerd zijn armen op en neer sloeg. Wellicht had deze man een ingegroeide okselhaar en dacht hij dat het op deze manier wel zou goedkomen.
Vanuit Baños hebben we de bus genomen naar Latacunga. Een prima stad. Ook daar kunnen we leuk shoppen. Loes heeft zich daar ontpopt als echte Indiaan. Het bewijs is toegevoegd. In Nederland wordt het alleen Ize met een laagje schmink die ze op haar rug zal dragen, in plaats van de pop. Tijdens carnaval dan!
In Latacunga lag voor ons het begin van de ronde van Quilotoa. Een dag later vertrokken we met de bus naar Isinlivi, waar we vervolgens niet meer gedaan hebben dan genieten van de natuur en het geweldige hostel. En waar we wederom hard gelachen hebben omdat Loes achterna gezeten werd door een varken. Het is vooral heel grappig als je weet hoe angstig ze reageert op zulke momenten. Een dag later liepen we in zes uur van Isinlivi naar Chugchilan met een gezellige groep mensen. We waren met vijf verschillende nationaliteiten. Canada, USA, Zwitserland, Duitsland en de leukste kwamen natuurlijk uit Nederland ;-).
De natuur was prachtig. Onderweg genoten van prachtige vogels en vlinders, maar ook van ezels, koeien en paarden. En de zon was continu aanwezig. We dachten wederom bij onszelf: “Wat houdt ons tegen?!” Nou, daar kunnen we nu heel kort en krachtig over zijn: het stijgen, dat houdt ons tegen. Het échte stijgen. We konden echt niet meer. Na elke 10 meter, twee minuten pauze. We konden zelfs niet meer lachen als we aan het varken, dat Loes aanviel, dachten. Maar we hebben het gered. Toen nog 45 minuten naar het dorpje. “Nee joh, in die weg hoef je niet te klimmen!”, werd ons gezegd. Nou… We weten dat we op dat gebied de Ecuadorianen niet meer hoeven te vertrouwen. Wat hebben wij lekker geslapen die nacht.
Volgende dag was het zover: naar Quilotoa! Wat prachtig mooi is ‘Laguna Quilotoa’. We waren daar al om 07.00uur in de morgen. We besloten met de groep niet rondom deze krater te lopen. We gunden onze voeten liever wat rust.
Vanuit Quilotoa de bus terug naar Latacunga. Daar met dezelfde groep het mountainbiken van de Cotopaxi (5897m) geboekt. De volgende dag was dit al zover. Gestegen tot 4500 meter. Genoten van deze prachtige vulkaan. Ongelooflijk! De Cotopaxi (is een vulkaan en deze naam betekent ‘nek van de maan’) is de één na hoogste berg van Ecuador. Alle stenen die we onderweg betraden waren nog van de vorige lavastoot en eventjes voelden we ons Wilhelm Reiss. Het afdalen was pittig, want de remmen hield je continu in om niet uit de bocht te vliegen of onderuit te gaan. Onze lunch was bij een mooie waterval en na drie uur fietsen zat de trip erop! Omdat deze organisatie uit Quito kwam, konden we met hen meteen naar Quito.
Morgen gaan we de trip naar de Galapagos eilanden boeken en we hopen op een lastminute voor aanstaande dinsdag. Daarna zijn de plannen nog onduidelijk. We zijn aan het informeren over vrijwilligerswerk en willen graag de taal, Spaans leren.
Aan onze vier na laatste foto zit een opdracht: zoek Annie.
Liefs, ons
-
15 Augustus 2011 - 06:02
Ralf En Maike:
Ha Loes en Anne!
Wat een geweldig verhaal weer! Jullie maken het wel allemaal mee zeg! En super leuke foto's! We hebben Anne gevonden tussen fam Zwartjes in het zwembad, haha! Geniet er nog van daar, dan genieten wij hier van jullie mooie verhalen!
Groetjes vanuit het regenachtige Vorstenbosch! -
15 Augustus 2011 - 06:13
Ria:
Nou meiden wat een lang verhaal en prachtige foto's. Jullie hebben al zoveel gezien en gedaan. Ik heb anne nog niet gevonden maar ik ga zeker op zoek.
Op naar de volgende avonturen.
xxx -
15 Augustus 2011 - 07:58
Maud, Frank En Els:
Hoi Loes en Anne.
Super al die verhalen en natuurlijk de foto's. We kijken nu al uit naar jullie volgende bericht.
Groetjes -
15 Augustus 2011 - 08:15
Marloes:
Super leuk wat jullie daar allemaal doen en meemaken! -
15 Augustus 2011 - 08:18
Jos:
amazing -
15 Augustus 2011 - 09:09
Bjorn, Anika, Sieta:
Ha die Loes en Anne,
Wat een superverhaal weer! We hebben Anne gevonden hoor! Dat zwembad is wel gewoontjes zeg, daar hadden we toch wat meer cultuur van verwacht ;-) Leuk dat jullie het filmpje van Bjorn op Ajax TV hebben gekeken. Heel veel groetjes en tot het volgende verhaal!
Liefs, Bjorn, Anika, Sieta, Marcel & Jolande -
15 Augustus 2011 - 09:16
Marleen En Lowie:
Hey ladies!
Wat een super leuk verhaal en super mooie en te funny foto's.
Jammer Annie dat je Loes dr varken achtervolging niet hebt gefilmd. Haha we zien je al helemaal rennen Loesje V.! Geniet er nog!
Liefs x -
15 Augustus 2011 - 09:40
Harrie En Ingrid:
Hoi meiden ,geweldige verhalen en te gekke foto's .Veel plezier en we wachten met smart op de volgende verhalen.groetjes van ons xxxx -
15 Augustus 2011 - 10:20
Laika:
Wat een sensatie, ik hoor t jullie helemaal vertellen als ik het verslag gniffelend lees. Veel plezier verder, ben benieuwd of t lukt om daar een 'baantje' te vinden. Ik lees t wel weer! -
15 Augustus 2011 - 10:22
Yennez:
Yo Ladies,
Weer een super verhaal !En gelukkig heb ik deze fotoproef wel doorstaan. Een groot haarkleurverschil tussen al die zwartjes, hihi.
Wat beleven jullie toch veel super dingen. Blijf dit vooral doen!
Have fun!
x
-
15 Augustus 2011 - 10:28
Noortje:
He lieve zussen,
Wat moet ik toch iedere keer lachen om jullie verhalen: ik zie het allemaal zo voor me...
Nog 'maar' een half jaar....en dan zijn jullie weer hier!
X -
15 Augustus 2011 - 10:28
Luuk Smits:
Prachtig om te lezen!
Enjoyy -
15 Augustus 2011 - 12:07
Karen:
Wow wat weer een geweldig verhaal om te lezen:)!
Wat hebben jullie toch al veel ondernomen en meegemaakt!!
Geniet er nog van Lady's!
Dikke Kus X -
15 Augustus 2011 - 14:39
Janne:
GEWELDIG! Ik kan momenteel geen beter woord bedenken wat de lading van jullie avonturen dekt. Wat fijn dat alles goed gaat en dat jullie het zo goed naar je zin hebben! En wat hebben jullie al veel actieve dingen gedaan, stoere foto's! Rusten jullie tussendoor ook nog een beetje? :) de Galapagos eilanden lijken me daar wel een goed plekje voor. Geniet ervan en ik kijk uit naar jullie volgende verhaal! Hier trouwens alles zijn gangetje!
Lieve groetjes
Janne -
15 Augustus 2011 - 14:55
Koen En Linda:
Suuuuuper Vet.
Ik haal hier veel tips uit jullie verhalen: goede schoenen, geen volle backpack mee.
Gaat helemaal goed komen, geniet ervan.
Groetjes -
15 Augustus 2011 - 16:12
Rosanne:
Wouwww!! Die foto van dat kratermeer! Echt zooo mooi! Zo te lezen hebben jullie echt super leuke actieve dingen gedaan! Btw leuk geschreven! love it! En loesje je krijgt al een kleurtje!! relaxed! xxx -
15 Augustus 2011 - 18:15
Miriam Dietrich:
Hoi,
Wow wat maken jullie veel mee daar. Super om erover te lezen. Ik blijf volgen dan ben ik er ook een beetje bij.
Veel plezier!! -
15 Augustus 2011 - 18:27
TT:
Oh daar zijn jullie dus!
Niet te stoppen wij Vennen! -
15 Augustus 2011 - 19:34
Hetty:
Hoi Anne en Loes
vanmorgen jullie pap gezien bij ta arts
gevraagd hoe het met jullie ging
Hij liep gelijk mee naar de computer om mij de site van jullie te laten zien
Jullie hebben al heel wat meegemaakt en leuke foto's
Ik ga zeker jullie site vaker bekijken en wens jullie veel plezier maar dat zal wel lukken
groetjes -
15 Augustus 2011 - 21:11
Lieke.:
Hoi dames vd Ven...,
Super leuk om via deze manier jullie avonturen te lezen... Jullie maken iig genoeg mee...;)
Enne petje af, jullie zijn heel sportief zo te lezen..., dus dat gefrituurde eten gaat er zo weer 'af'.
Meiden, geniet nog van jullie mega trip.
Liefst, Lieke
Vd Benjamin.:)
-
16 Augustus 2011 - 11:41
Suuske:
Hey meiden,
wat een spannend, avontuurlijk, lache verhaal. Jullie hebben het wel mega naar je zin daar. En wat een mooie foto's zeg. Hey ik hou de site in de gaten en wens jullie nog super veel plezier en geniet ervan.
Groetjes -x- Suuske -
16 Augustus 2011 - 20:15
Beer:
Wat een geweldige site hebben jullie. Ik vind het wel zo leuk om jullie verhalen te lezen. Ga zeker zo door!
Toitoitoi
Knuffel -
17 Augustus 2011 - 19:58
Jacques En Dian:
Hi Loes en Anne,
je hoeft bij het lezen van jullie verslagen en het zien van de foto's niet lang na te denken om te begrijpen, dat jullie het super gaaf hebben.
Mooie vergezichten en zo te zien een indrukwekkende canyon-tocht met een flinke glijbaan.
Die geroosterde cavia ziet er nou niet direct heel appetijtelijk uit; ben benieuwd of jullie em geproefd hebben. Tenslotte moet je (bijna) alles meemaken.
Ik heb ondertussen begrepen dat jullie ook de of een van de Galapagos-eilanden gaan bezoeken. Pas nog een prachtige reportage hiervan gezien van de Beagle-documentaires in het kader van het Darwinjaar. Hartstikke mooi, moet een prachtige ervaring zijn. Maar wel bijna 900 kilometer varen en hopelijk met een kalme zee.
met groeten en heel veel plezier. -
18 Augustus 2011 - 07:55
Suzan:
Hé Anne & Loes!!!
Oh wat is het toch heerlijk om op deze mooie ochtend in het Brabantse...(ja,ja, ook hier schijnt eindelijk de zon)...met je kopje thee mooie verhalen te lezen...van jullie JA!!!
Ik moest bij sommige foto's meteen aan een stukje van mijn vakantie denken...het klimmen door die bergen (na weken conditietraining er dan toch achter komen hoe kapot je kan zijn van een srukje klimmen). Maar vooral ook het Cayonningen, hoe vet is dat, die kick die het geeft als je door dat water klautert en mag abseilen en springen!! Whahaaaa....
Oh ik kan niet anders zeggen; ga vooral zo door met alles meemaken en zien!
Loes prachtige sjaal trouwens (zegt iemand met een sjalen-tik ;)), die kleuren staan je erg mooi!
Nou, hier ga ik nog even genieten van de laatste vrije dagen...beetje tennissen, terrasjes pakken...prima!!! maar toch niet helemaal te vergelijken met jullie hahaha...
Klas is inmiddels helemaal klaar en maandag gaan we de lieve kids weer ontvangen!
Tot die tijd, wacht ik weer lekker op een nieuw avontuur van jullie!
Daaaaaaaaaggggggg
X Suzan
-
18 Augustus 2011 - 19:28
Ralph En Floor:
Ai ai ai!!!! Wat Gaaaaaff!!! Kon al niet wachten toen ik gister terug kwam van vakantie jullie verhaal te lezen! hoorde gister van team Uilenspiegel dat er een nieuw verhaal opstond... en had weer veel zin om het te lezen! Wat een avonturen!!!! Wauw!!! We kijken uit naar jullie volgende verhaal!! Heel veel liefs ons! -
18 Augustus 2011 - 19:33
Eug (collega Janneke:
Hi Loes en Anne,
Makes u want more and more!!! dus kan niet wachten totdat jullie zus weer komt aangesneld en zegt "Eus, mijn zussen hebben weer een nieuw verslag geplaatst". Nog geen maand weg en al zoveel meegemaakt en dan ook nog zo heerlijk opgeschreven.
Alsof we met z'n allen meereizen en gelukkig mogen we nog heel lang gaan (virtueel) meegenieten.
Dank dames, dat ik op een afstand (maar toch ook zo dichtbij) mag meegenieten van jullie avonturen.
Geeft me weer genoeg inspiratie voor één van mijn mogelijk volgende reizen!!
Enjoy, het leven gaat al snel genoeg!
Groetjes, Eugenie
ps. Kan niet wachten op jullie verslag van de Galapagos (staat bij mij heel hoog op mijn verlanglijstje) -
18 Augustus 2011 - 21:34
Tonnie:
Hé, hé, eindelijk heb ik jullie gevonden. Het hele Uilenspiegel dorp had het al over jullie maar ik stond steeds op de camping en het is sappelen op dit moment Toos. Het regende dag in dag uit. Da's bij jullie wel anders lees ik. En Toos, ik mis jou ook wel een beetje. Alleen optreden dat is ook niet alles. Ik ben uit armoede, omdat het zo'n slecht weer was, Frankrijk ingetrokken om daar een paar centjes bij elkaar te sprokkelen. Ik moest tot diep Zuid Frankrijk. Dat is wat Toos. Zonder één woord Frans. Ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een duo ben. Solo is zo verdomd alleen. En ik ben toch al geen prater. Dat weet jij wel. Zo'n beetje, zo'n stil manneke. Toos als jij, samen met Anne, leuke Zuid Amerikaanse deuntjes op kunt doen dan moet je die wel onthouden. 't Zijn mooie verhalen van jullie. Geniet maar mooi met zijn tweetjes. Anne zorgde gij goed voor ons Toos. Ik hoop het wel. Toos ik ben trouwens volop met dat spierapparaat bezig. Als je terug komt ken je me niet meer terug. Ik begrijp sinds ons laatste optreden dat ik veel concurrentie heb. Vanaf februari doe ik weer duo boekingen als je dat goed vindt. (Dat zal ook wel nodig zijn).
Geniet alletwee superveel. Ik hoop dat ik morgen deze site niet ben vergeten maar anders vraag ik het nog wel bij ons in het Uilenspiegel dorp.
Lieve Toos en Anne heel veel plezier.
Geniet,
groetjes van Tonnie -
20 Augustus 2011 - 20:10
Inez:
Hey lady's!
Wij zijn ook weer terug uit het zeer zonnige Frankrijk! Dus even jullie verslagen zitten lezen, wat een mooie reis zijn jullie aan het beleven en wat een prachtige foto's! Die walvissen... super!! Maar ook mooie portretten van mensen, mooi, mooi!
Véél plezier nog!!
Groetjes Inez -
21 Augustus 2011 - 18:49
Janneke:
Hey meiden, wat een avonturen! Heerlijk om jullie verhalen te lezen en wat een prachtige foto's! Zie wel dat jullie daar ook gewoon lekker jullie zelf zijn. Geniet er van! Xxx -
21 Augustus 2011 - 20:07
Louise En Peter:
Hey dames,
Jullie hebben de afgelopen tijd inderdaad al veel meegemaakt! Wat zijn jullie toch actief geweest. Super om jullie ervaringen te lezen! En dan nog die prachtige foto's. Geweldig!
Wij gaan morgen weer gewoon starten met ons nieuwe klasje.... Dus geniet extra, dames!
Groetjes! -
22 Augustus 2011 - 13:27
Bren En Tom:
Hoi juf Loes!
Wij zijn net uit school en het was hartstikke leuk!
We hebben gerekend, ik heb bijna 1 hele bladzijde van mijn harde boek af, we hebben het nieuwe Uilenspiegel lied geoefend en de jaaropening was leuk. Alle meesters en juffen waren verkleed als een vakantiefoto.
We missen je wel.
groetjes en veel plezier.
Bren en Tom -
22 Augustus 2011 - 19:41
Meintje:
Ola Amigas!!
hahah wat n verhalen! hihi Anne ik dacht dat jij altijd de dapperste was;) Maar Loes overtreft dus duidelijk! Soms gaat de functionaliteit van de mooie bergschoenen toch echt boven de (bijna) altijd perfecte All Starsies! Wat n verhalen zeg! Jeetjepeetje! Jaloersheid ten top! Maar schrijf voort schrijf voort! & die surfpakjes staan goed btw! : ) & mocht jullie backpack te volraken van het al shoppen! kun je natuurlijk ook altijd halverwege niet richting Sanderijnstraat-A'dam sturen! Helemaal geen probleem;) XXXXXXXXXXXXXx (L) M. -
22 Augustus 2011 - 19:42
Meintje :
niet = iets natuurlijk! -
23 Augustus 2011 - 18:07
Moniek:
Hee Anne en Loes,
Wat super om jullie verhalen te lezen!echt heel avontuurlijk wat jullie daar allemaal meemaken. Geniet ervan samen!
Liefs Moniek -
23 Augustus 2011 - 19:16
Janneke :
Zussen!!
Tijd voor de volgende update!! ;-)
Ik kan er zo van genieten!!
Dikke kus -
23 Augustus 2011 - 21:37
Koen & Monika:
JA!!GEVONDEN! Links bovenin, voor die dikke man met witte zwembroek en vrouw met blauw badpak. En dat binnen 5 seconden.... :) hahaha
Houdoeeeee!! -
24 Augustus 2011 - 11:26
Milo:
hoi loes en anne,
ik heb het gevonden op de wereldbol, t was wel even zoeken. hoe is het daar? ik zit nu in groep 5 en dat is heeeeeel leuk! ik mag zelfs ons dinoproject nog een keer doen omdat we het over prehistorie hebben. cool he?
groetjes milo -
24 Augustus 2011 - 12:33
Laura L.:
Ladies!!
Wauw!! Echt heel gaaf om te lezen wat jullie allemaal meemaken, jullie zijn echt aan het genieten, super!! Nu al benieuwd naar jullie volgende verhaal.. have fun!!
Liefs..
-
24 Augustus 2011 - 17:58
Lisa:
Wat een avonturen weer!! Geweldig om te lezen en zelf ook een beetje mee te genieten. Veel plezier in Brasilia -
24 Augustus 2011 - 18:45
Willem En Gerda:
hee die loes en anne
we vragen wel hoe ut met jullie gaat,maar zo te zien en te lezen supergoed zelfs,wat is da leuk om jullie reis zo te kunnen volgen,het is daar fantastisch zo te zien, we wensen jullie een kei mooie tijd toe daar,want genieten doen jullie al en wij lezen jullie belevenissen wel en zien de prachtige foto's, veel reisplezier en groetjes vanuit zeeland en tot tot -
27 Augustus 2011 - 16:26
Romee:
hoi loes en anne
hoe gaat met julie
laat even weten
waneer julie
naar een ander
land gaan
x
romee -
28 Augustus 2011 - 09:25
Ome Jan:
anne is niet in het zwembad maar op het trapje op weg eruit!
prachtig meiden maar zijn jullie wel voorzichtig! gr nel-jan
ps - weer een goed antwoord, op naar de magnetron -
28 Augustus 2011 - 10:56
TT:
Wordt het niet weer tijd Vennekes?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
